Ik hou van Dilbert. Scott Adams slaat de spijker vaak op de kop, ook deze keer. Hoeveel mensen hebben geen oor naar wat andere te zeggen hebben? Hoe veel mensen zijn enkel gefocust op hun eigen ideeën.
De Dilbert boeken, en dan heb ik het niet enkel over de cartoons, zijn eigenlijk schitterende management boeken. Door te tonen wat niet te doen, en dat ook nog eens in het absurde te trekken, wordt je zelf gestimuleerd over de situatie na te denken.
Ik heb een aantal van die boeken gelezen toen ik nog op unief zat, maar een cartoon als deze nodigt me in ieder geval uit ze nog eens te herbekijken.
Via de Dilbert mailinglist, of RSS feed, krijg je in ieder geval een dagelijkse dosis zelfreflectie.
Interessant artikel op A List Apart: Thinking Outside the Grid. Website compositie wordt daar vergeleken met stratenplannen.
Denken we bijvoorbeeld aan New York. De straten liggen in een voorspelbaar rooster, wat een aantal voordelen heeft, oa naar navigeerbaarheid, onderhoud en voorspelbaarheid.
Daarentegen zijn de organisch gegroeide steden, zoals Londen, veel minder voorspelbaar. Maar deze steden hebben vaak wel een ziel en hun kleine straatje verbergen wondermooie plekjes.
De link met webdesign is snel gelegd. De kunstmatige steden kunnen vergeleken worden met de klassieke tabelgebaseerde websites, of deze nu ontwikkeld zijn met tables of css (het gaat om de compositie).
Met de huidige css technieken is het echter ook mogelijk sites te ontwikkelen die van dit dogma afwijken. Je ziet ze nog niet zoveel wat een paar dingen kan betekenen: of het is gewoon heel moeilijk om te ontwikkelen, of de vakjesstructuur blijkt in de praktijk heel efficiënt, of webdesigners denken allemaal nog te zeer in vakjes.
De waarheid zal zoals gewoonlijk wel in het midden liggen.
Er is echter een domein waar men al jaren out of the box denkt. Een domein dat succesvol en innovatief is. Maar ook een domein waar ALAP niet te hoog mee oploopt. Dat domein, of beter die technologie kennen we allemaal als Flash.
Ieder jaar rond Kerst laat Nokia Benelux zich van zijn beste kant zien en doneren ze een leuk bedrag voor het goede doel. In tegenstelling tot een klassieke donatie roepen ze de hulp in van hun Club Nokia leden. Voor ieder lid dat zich geëngageerd toont doet Nokia 1 euro in het donatiezakje.
Dit jaar is het wel een bijzonder geslaagde microsite geworden: Helping Hands. Een flash omgeving met interactieve video. Zeer mooi en sfeervol vind ik het. Check it out!
Ben je geen Club Nokia lid dan kan je toch steunen door ofwel zelf een euro te doneren via SMS, of een hoop boodschap achter te laten.
Heb je een Nokia telefoon dan is lid worden trouwens een fluitje van een cent.
De goede doelen zijn Child Focus (in België) en Villa Pardoes (in Nederland)
Ooit gehoord van William Swanson? Hij is de CEO van Raytheon, een groot Amerikaans bedrijf dat actief is in de militaire en luchtvaartindustrie.
De naam van Swanson zal echter ook altijd verbonden worden met zijn “Unwritten Rules of Management“. Het is een beetje een vreemde historie en een inspiratie voor iedere virale campagne. Het begon als een presentatie van the man himself, en deze presentatie is dan de wereld rond gegaan. Managers stuurde het naar elkaar door, het vond zijn weg via email en internet .. in ieder geval, de verspreiding is enorm. Op de website van Raytheon kan je nu zelfs een gedrukt exemplaar bestellen, gratis, en daar zijn er al zo’n 100.000 van de deur uit. Ik heb zelf een exemplaar besteld een paar weken geleden, maar nog niets gekregen. Hopelijk komt het er nog aan.
Een tijdje geleden heeft Bizz de regels nog eens gestuurd via hun Bizz by Mail, tevens de eerste keer dat ik de regels in het Nederlands te lezen kreeg. Ik ben zo vrij deze regels hier schaamteloos te kopiëren, daar dienen ze immers voor, maar weet dus wel dat ze van Bizz komen. Het zijn er wel maar 25, ondertussen zit Swanson al aan 33 regels.
Waarom post ik ze hier? Wel enerzijds kunnen ze natuurlijk van pas komen voor mensen in een management rol, maar daarnaast denk ik dat zeer veel van deze regels een inspiratie kunnen zijn voor iedereen die het beste van zijn/haar leven en zijn/haar werk wil maken. Ik ben in ieder geval van plan deze regels van buiten te blokken. Tenminste, bij wijze van spreken, er in ieder geval meer mee doen dan eens vluchtig doorlezen.
Aanvullend, een recent interview met Swanson uit US Today.
En nu, cut the crap en naar de regels!
(more…)
Zoek je nog een klein cadeautje voor iemand, dan kan ik alvast “101 dingen die je gedaan moet hebben” aanbevelen. Dit kleine, fantastische doeboekje kost ongeveer 12,5 €.
Ik heb dit boekje voor mezelf gekocht, en ben er redelijk verliefd op. Proxis biedt enkel de engelse versie aan, maar dat Proxis een paar jaar geleden is blijven steken weten we ondertussen allemaal.
Wat er in het boekje staat is niet moeilijk te raden: 101 dingen die je gedaan moet hebben. Een aantal dingen die erin staan: schrijf een bestseller, wees een menselijk profkonijn, speel mee in je favoriete tv-serie, scoor een gratis upgrade in het vliegtuig, rij zo hard je auto kan, drink een dure oude wijn, word lid van de mile high club .. en zo dus 101 dingen. De dingen zijn in een 10-tal categorieën verdeeld, gaande van roekeloos gedrag tot echte prestaties.
Wat is er nu zo leuk aan het boekje. Wel, niet alleen de todo’s zijn geweldig, het boekje is ook fantastisch vormgegeven. Er is plaats voorzien voor je eigen nota’s, en op die manier wordt het een soort diary for live.
De naam van de engelse versie is nog net iets meer catchy: “101 things to do before you die”. Er is ook een website die het boekje ondersteund waar de hele sfeer van het boekje wordt doorgetrokken. Zo kun je updates downloaden die je dan kan afdrukken, uitknippen en in het boekje plakken.
Benieuwd hoe het er allemaal uit ziet, kijk eens bij Amazon, die hebben er een Look Inside van.
Geschreven door Richard Horne (de tekenaar van de Harry Potter boeken heb ik me laten wijsmaken), uitgegeven door Prometheus en ISBN nummer 90-446-0699-9. Ik heb het gekocht in de Fnac.
Zonet het Humo interview (7 hoofdzonden) met Gert Verhulst gelezen. Ik vond het eerlijk gezegd een interview Humo onwaardig. Ik verwacht van Humo een zeker kritische kijk, en kan het zeker appreciëren als ze met scherp schieten. In dit geval leek het echter meer op makkelijk scoren.
Wanneer wordt België eindelijk eens trots op zijn ondernemers? Draai of keer het hoe je wilt, Studio 100 is een bijzonder florerend bedrijf, en Gert Verhulst duidelijk een goede bedrijfsleider. Heel easy om succes platte commercie te noemen, maar ik begin dat een beetje beu te raken.
Ken je het? Van die dagen waar je ‘s morgens een redelijk serieuze TODO list opstelt waar vervolgens de rest van de dag bijna niets op wordt doorgestreept en er enkel dingen bijkomen? Waar je niet of nauwelijks tijd hebt om te eten? Waar je de ene uitgebreide telefoon na de andere hebt? Waar je 1000 problemen oplost waar je ‘s morgens nog geen weet van had? Waar je súper productief bent, maar toch het gevoel hebt dat je nog heel veel dingen niet hebt gedaan?
Wel, vandaag was zo’n dag, en morgen wordt er waarschijnlijk nog zo één.
Eerlijk gezegd heb ik er een haat-liefde verhouding mee. Ik hou van de rush, de uitdaging, de oplossingen. Ik hou ervan mezelf te geven. Zelfs met de mentale uitputting die er mogelijk op volgt kan ik behoorlijk omgaan. Maar ik vind het altijd zo sneu (hihi) voor de dingen die niet gedaan raken en ook zeer dringend zijn. Het gevoel dat je, wat sommige zaken betreft, je job niet goed kan doen. Het besef dat je iets dringend of beter ASAP zou moeten doen, maar er gewoon geen tijd voor hebt.
Misschien moet ik me toch maar eens gaan verdiepen in time management. Hoewel het in een nauw in elkaar passende dag zonder marges waarschijnlijk enkel contraproductief zou kunnen werken 
Het hing al een tijdje in de lucht, een heel tijdje zelf, maar de merge/overname tussen Adobe en Macromedia is dan toch een feit. Ik veronderstel dat de Amerikaanse Trust commissie dan toch eindelijk zijn zegen gegeven heeft. Om deze ontwikkeling te onderstrepen is alvast de Macromedia website in een nieuw kleedje gestoken.
Goed of slecht nieuws? In ieder geval nieuws dat me niet onbewogen laat.
Ik kijk uit naar de ongelofelijke verbeteringen die zo’n merge (want als het over verbeteren gaat spreken we in termen van merge natuurlijk) met zich meebrengt. Anderzijds kijk ik nu al met veel nostalgie terug naar het sympathieke merk Macromedia dat met zijn kickass producten het internet hertekende (dat is dat het overname luik). Welke producten zullen sneuvelen. Adobe en Macromedia hebben immers een aantal producten gemeen. Flash zal ongetwijfeld blijven. Photoshop zal het wel halen van Fireworks en Illustrator van Freehand. Maar wat met Dreamweaver? Moet hij plaatsruimen voor GoLive. Natuurlijk zullen de blijvers wel versterk worden met de knowhow uit de gesneuvelden, en dat is maar goed uit (dat is de fun part van de overname), maar toch. Inboetingen zullen er ongetwijfeld ook zijn.
Met andere woorden: wordt vervolgd. Voor de geïnteresseerden, hier kan je meer lezen over de overname.
Trouwens, de nieuwe Adobe komt al met een gecombineerd aanbod, de web bundle, op de proppen. De Creative Suite van Adobe samen met Studio 8 van Macromedia. Samen voor net geen $1900. Damn, wij hebben nog niet zo lang geleden meer betaald met beide producten apart aan te kopen
Het Internationaal Marketing Congres, een organisatie van Stichting Marketing, is weer gepasseerd. Ik was er jammer genoeg niet zelf bij, in de toekomst hopelijk wel eens een keertje.
De Standaard Biz, het nieuwe zakenkanaal van De Standaard, heeft een sectie volledig gewijd aan het congres. Je kan er massa’s informatie vinden, dus als je geïnteresseerd bent in Marketing: give it a look. Het is zelfs zoveel dat het te veel is om te lezen! Een niet te miskennen probleem van deze tijd, die information overload.
2 delen die me alvast enorm aanstaan en waar ik toch wat tijd voor ga maken om ze te lezen: de CEO blog (met vorige week een belangrijk aandeel van Georges Van Nevel, voorzitter van Stichting Marketing), en het stuk over Sensory branding met in hoofdrol Martin Lindström. Over dat laatste stond ook een stuk in de Bizz (meer en meer mijn favoriete magazine) en ook dat ga ik nog eens geconcentreerd lezen.
De minste interactiemogelijkheid op blogs wordt blijkbaar onmiddellijk misbruikt om vieze vuile spam te posten. Mijn pas geïnstalleerde, doch nooit gebruikte, trackback functie heeft blijkbaar de aandacht getrokken. Gelukkig is die software by default zo intelligent om van de 56 spampogingen (tot nu toe) er geen enkele door te laten. Gewoon sad is het :/
RSS feed
