Some minor issues

Hoe ver kan je gaan met humor? Wat is er grappig en wat niet? En bovenal, wat is er aanvaardbaar, wat verwerpelijk en wat niet meer tolereerbaar. Ook binnen de reclamewereld begint deze vraag aan belang te winnen.

De grenzen van humor zijn de afgelopen weken nog eens heel duidelijk getekend door de Mohammed cartoons. Deze humoristische uitingen hebben uiteindelijk geresulteerd in ettelijke doden en op dit moment is er zelfs een prijs van $ 25.000 geplakt op het hoofd van de cartoonist. Not funny!

Maar ik was toch ook verbaasd toen ik daarstraks op Adverblog commentaar las op een campagne van Humo. De meeste onder jullie zullen hem nog wel kennen: <%popup(20060218-humo4.jpg|600|419|je ziet 2 piloten in Humo lezen terwijl ze op de WTC torens afstevenen)%>. Een redelijk oude campagne ondertussen.
De commentaren waren niet mis, lees ook Coloribus trouwens. Een heel aantal mensen vinden de advertentie wansmakelijk en over the top. Diezelfde mensen vinden trouwens <%popup(20060218-humo1.jpg|600|419|de advertentie waarin Sadam Hoesein gevangen wordt terwijl hij de Humo leest)%> (en dus dezelfde onderdompeling dus onoplettendheid/onvoorzichtigheid suggereert) fantastisch.

Ik kan haast niet anders dan denken dat deze commentaren over het algemeen van de Amerikanen komen. WTC vinden ze verschrikkelijk, en er mag niet mee gelachen worden; Sadam in de boeien slaan is geweldig en mag bron zijn van eender welke spot.

Zijn dit dan de grenzen van humor: humor stopt daar waar andere mensen zich aangesproken kunnen voelen. Waarschijnlijk ergens wel.

Dat is enerzijds jammer, want veel humor zal er dan niet meer overblijven. Er zal altijd wel iemand zijn die zich aangesproken kan voelen. Betekent dit dan het einde van humor? Nieterminst.
Maar mensen moeten dringend opnieuw leren relativeren en interpreteren. Humor staat nooit op zich, maar is altijd gebonden aan een macroculturele context. Dat we bepaalde dingen grappig vinden en andere niet heeft te maken met onze opvoeding en omgeving. Daarmee zullen er altijd dingen zijn die we niet grappig vind of zelfs niet kunnen appreciëren. Alleen moet je dit gegeven for granted durven nemen en er mee kunnen omgaan. En er mee kunnen omgaan betekent ook vermijden of je er niet druk in maken.

Je ziet duidelijk dat patriottisme een zéér belangrijke rol speelt in de aanvaarding van humor. Laten nu zowel de Islamieten als de Amerikanen zeer patriottistische volkeren zijn. Ze voelen humor tov hun cultuur, hun verleden, hun helden en hun drama’s als iets zeer bedreigends en spottend. Cultuur ondermijnend als het ware. Vandaar de overdreven reacties.
Gelukkig zijn de Amerikanen dan wel niet zo extreem. Maar in hun manier van redeneren zien je ze wel dezelfde logica volgen als de Islamieten ivm de cartoons.

Voor alle duidelijkheid, ik heb niets tegen de Amerikanen, en ook niets tegen de Islamieten. Ik probeer alleen even de voorbije gebeurtenissen te kaderen, en een verklaring te zoeken voor de reacties. Die meen ik te vinden in de macroculturele context waar patriottisme een zeer grote drijfveer kan zijn.

Persoonlijk heb ik niet zo snel problemen met humor. Alleen als die direct ten koste gaat van iemand die betrokken is, zoals iemand belachelijk maken waar die persoon bij staat om zelf te scoren. Voor de rest ben ik redelijk open minded.

Duval Guillaume, met jullie kantoor in NY, weet waar jullie aan beginnen zou ik zo zeggen

Bloggen, het is al een tijdje hot. En de bedrijven beginnen het fenomeen ook steeds meer te ontdekken en er mee te experimenteren. Het is wel duidelijk, de blog heeft zijn plaats geforceerd in de interactieve marketingmix.

Zeer vreemd vond ik dan ook volgende zin in het laatste nummer van Bizz Magazine (ontdek trouwens hun blog): “.. een bedrijfsblog (mag) nooit deel uitmaken van de marketingstrategie van een bedrijf. We horen al overal public relations-mensen argumenteren dat hun bedrijf het beste is. Dat geloven mensen niet langer”. De uitlating in kwestie kwam uit een interessant interview met Robert Scoble, blogguru van Microsoft laat ons zeggen.

Ik vind dat opmerkelijk omdat het in mijn ogen getuigd van een zeer enge visie op marketing. Marketing is meer dan wasproduct reclame en kan echt wel subtieler zijn. Een bedrijfsblog is niet per definitie egotripperij.

Gezond boerenverstand denk ik dan. Weten dat je moet nuanceren, en ook weten dat alles wat je zegt in relatie tot je bedrijf gebracht kan/zal worden. Je bedrijfsblog ís marketing, of je het nu wilt of niet. Je kunt er maar beter bewust mee omgaan!

De laatste tijd lees of hoor ik mensen die een zekere mate van online schizofrenie ontwikkelen (lees bv het postje en de comments bij Smetty, gewaardeerde collega). Mag je online nog zeggen wat je wilt of denkt, is een veelgehoorde vraag. Mag ik kritisch zijn? Heb ik verantwoording af te leggen tov mijn bedrijf?
Ik heb hier eerlijk gezegd totaal geen problemen mee. Ik ben wie ik ben, en dat is zowel online als offline dezelfde Steven. Ik begrijp dat het voor sommige mensen niet evident is, en ken zeker ook het fenomeen van online persona, waar je als het ware een andere rol speelt en je dus sowieso anders voordoet dan je bent. Maar dat laatste is buiten categorie.

Wil je je privé blog en je professionele leven gescheiden houden: geen probleem. Je hebt hier recht op.
Als je jezelf echter kenbaar maakt als werknemer van een bedrijf, dan ben je, of je het nu wilt of niet, een ambassadeur van dat bedrijf. Je mening kan dan in relatie tot je bedrijf gebracht worden, en alleen al om die rede heb je een verantwoordelijkheid. Wil je dit niet, kom er dan niet openlijk voor uit wie je werkgever is. Wees hier vaag over, dan nog kan je eventuele persoonlijke frustraties of bedenkingen voldoende kaderen en nuanceren.

Een blog heeft trouwens een groot voordeel tov offline communicatie: je kan de tijd nemen om zowel na te denken als te formuleren. Dit is een luxe, maak er gebruik van!

Ieder jaar rond Kerst laat Nokia Benelux zich van zijn beste kant zien en doneren ze een leuk bedrag voor het goede doel. In tegenstelling tot een klassieke donatie roepen ze de hulp in van hun Club Nokia leden. Voor ieder lid dat zich geëngageerd toont doet Nokia 1 euro in het donatiezakje.

Dit jaar is het wel een bijzonder geslaagde microsite geworden: Helping Hands. Een flash omgeving met interactieve video. Zeer mooi en sfeervol vind ik het. Check it out!

Ben je geen Club Nokia lid dan kan je toch steunen door ofwel zelf een euro te doneren via SMS, of een hoop boodschap achter te laten.

Heb je een Nokia telefoon dan is lid worden trouwens een fluitje van een cent.

De goede doelen zijn Child Focus (in België) en Villa Pardoes (in Nederland)

Het Internationaal Marketing Congres, een organisatie van Stichting Marketing, is weer gepasseerd. Ik was er jammer genoeg niet zelf bij, in de toekomst hopelijk wel eens een keertje.

De Standaard Biz, het nieuwe zakenkanaal van De Standaard, heeft een sectie volledig gewijd aan het congres. Je kan er massa’s informatie vinden, dus als je geïnteresseerd bent in Marketing: give it a look. Het is zelfs zoveel dat het te veel is om te lezen! Een niet te miskennen probleem van deze tijd, die information overload.

2 delen die me alvast enorm aanstaan en waar ik toch wat tijd voor ga maken om ze te lezen: de CEO blog (met vorige week een belangrijk aandeel van Georges Van Nevel, voorzitter van Stichting Marketing), en het stuk over Sensory branding met in hoofdrol Martin Lindström. Over dat laatste stond ook een stuk in de Bizz (meer en meer mijn favoriete magazine) en ook dat ga ik nog eens geconcentreerd lezen.

Een nieuwe viral van Nokia, ter promotie van één van de toestellen van de nieuwe en fantastische N-series.

In de nieuwste generatie mobile phones zitten stilaan echt deftige camera’s. In het geval van de N90, het toestel dat gepromoot wordt via de viral, gaat het om een 2 megapixel camera met Carl Zeiss lens!

Doe de test en ontdek of jij het in je hebt om alle tijden van de dag de meest zotte dingen te fotograferen.

Na de kip en Bush is net nu aan Donald Trump om aan uw bevelen te gehoorzamen.

BTW: nog maar eens ode aan Burger King om hierin als early adopter te fungeren. Vaak gekopieerd, zelden overtroffen.

Kennen jullie het eiland nog? De fantastische reeks van Woestijnvis (nieuwe site trouwens) geregisseerd door Jan Eelen. Wel goed nieuws voor de fans, want de reeks komt uit op DVD! Vanaf 24 september kan je beginnen sparen met de Standaard.

In primeur stel ik jullie de campagnesite voor: http://www.standaard.be/heteiland. Op deze website kun je de DVD box alvast winnen door mee te spelen aan spelletje “Sammy Darts”. En daarnaast zijn er ook een paar onuitgegeven fragmenten te vinden. Best wel fun. Ben je van plan om te sparen kan je via de website een extra punt afprinten.

Oh ja: een These Days productie

Sinds kort op tv: je eigen Tekken spot. De tandem Hypervision/TBWA werkte een gecombineerde above/below campagne uit waar enthousiastics gevraagd wordt hun eigen spot op te nemen en in te zenden. Dit alles in het kader van de release van versie 5 van de game. De beste spots worden zelfs op televisie getoond. De campagne lijkt te lopen als een trein. Niet helemaal verwonderlijk, want de campagne ligt recht in de lijn van het doelpubliek. De actie die gevraagd wordt is in de eerste plaats plezant, maar ook helemaal niet zo moeilijk: met een fotocamera kom je al heel ver. Daarnaast moet je maar wat onnozel doen en origineel uit de hoek zien te komen. Ook niet vergeten dat het zomervakantie is, de ideale tijd dus om met je maten plezier te maken .. en waarom ineens een prijs in de wacht slaan.

Twee dingen versterken het succes van de campagne:
- Het virale luik: als bezoeker van de website kan je stemmen op filmpjes, ze doorsturen naar je vrienden, ..
- De offline omkadering. De major lead wordt ongetwijfeld gegenereerd door de spots op tv. En deze spots zijn zeer uitnodigend: je krijgt oa een ander spotje te zien en de impliciete boodschap dat je dat wel eens zou kunnen verbeteren en zelf op tv komen. De spot die ze laten zien bewijst de haalbaarheid van het opzet.

Verder wordt de campagne mede gedragen door Arena 51, de gaming site van Skynet, als het ware een natuurlijk biotoop. Dit is een van die omstandigheden waarin een netwerkbureau zijn toegevoegde waarde kan bewijzen, en dat hebben ze volgens mij met verve gedaan.

Vandaag bij ons op het werk: een nieuw drankje in de drankautomaat. Allez, eigenlijk was het gewoon niet bruisend water, maar dan in een flesje, terwijl al de andere drankjes in blik verkrijgbaar zijn. Voor ik het wist stond ik daar met een flesje water in mijn had, en dat terwijl er over het hele gebouw (gebouwen eigenlijk, sinds kort) gratis heerlijk gekoeld water in Sip-Well‘s verkrijgbaar is. De kracht van het nieuwe

De nieuwe Scarlet spot al gezien? Een bende blote mensen in hartje Antwerpen met als baseline “laat je niet uitkleden”. Redelijk Spencer Tunick, maar al bij al een leuke spot die de boodschap goed en ludiek illustreert. Nu zag ik net op kanaaltwee dat de spot gecensureerd werd uitgezonden. En dan bedoel ik blokjes overal he, tieten, pieten én konten. Behalve de borsten van die iet wat corpulente man dan. Is het nu niet zielig dat zelfs zo’n spotje gecensureerd moet worden. Een spotje waar naaktheid helemaal niet in het teken van seksualiteit staat! In ieder geval, de iets meer open-minded mensen kunnen de spot in al zijn facetten hier bekijken!